ตำนานบึงโขงหลง หรือตำนานปู่อือลือที่คนบูชา เรื่องราวของพระยานาคถูกสาป เป็นตำนานรักสุดเศร้าของคนกับพญานาค เรื่องเล่าขานประจำบึงโขงหลง จังหวัดบึงกาฬ เล่าว่าแต่โบราณบริเวณที่เป็นตัวบึงโขงหลงนั้นไม่ได้เป็นพื้นน้ำ แต่เป็นเมืองที่มีชื่อว่ารัตพานคร มีผู้ปกครองนคร คือพระอือลือราชา มีมเหสีชื่อนางแก้วกัลยา มีพระธิดาชื่อพระนางเขียวคำ (ต่อมาอภิเษกกับพระเจ้าสามพันตา) มีพระโอรสชื่อ เจ้าชายฟ้ารุ่ง(ฟ้าฮุ่ง) เป็นผู้มีความเฉลียวฉลาด มีความรอบรู้และมีรูปเป็นสมบัติ
ตามตำนานเล่าว่า เมืองบาดาลมี พระนางนาครินทรานี ซึ่งเป็นพระธิดาของพญานาคราชแห่งเมืองบาดาลได้ยินข่าวเรื่องราวของเจ้าชายฟ้ารุ่ง พระนางนาคได้แปลงกายเป็นมนุษย์ ติดตามเฝ้าดู จนมีดวงจิตเสน่หาซึ่งกันและกัน ต่อมาเจ้าชายฟ้าฮุ่งได้อภิเษกสมรสกับ นาครินทรานี ซึ่งเป็นพระธิดาของพระยานาคราชแห่งเมืองบาดาล ซึ่งจำแลงแปลงกายเป็นมนุษย์ การจัดงานอภิเษกสมรสได้จัดทำกันใหญ่โตมโหฬารมากทั้งเมืองรัตพานครและเมืองบาดาล (๗วัน๗คืน) เพื่อให้สมกับการแต่งงานอันยิ่งใหญ่ในครั้งครั้งนี้ และเพื่อเป็นการสร้างความสัมพันธไมตรีระหว่างพระยานาคกับพระเจ้าอือลือ ราชาแห่งรัตพานคร
พระยานาคราชได้มอบเครื่องราชกุฎภัณฑ์ซึ่งเป็นของมีค่าประจำตระกูลให้กับพระเจ้าอือลือราชาในโอกาสนี้ด้วย พร้อมกับฝากฝังลูกสาวของตน ให้เมืองรัตพานครดูแล โดยที่ไม่มีใครล่วงรู้ว่า นางคือลูกของพญานาคแห่งเมืองบาดาลเจ้าชายฟ้าฮุ่งกับเจ้าหญิงนาครินทรานี อยู่กินร่วมกันมา ๓ ปี ก็ไม่สามารถที่จะมีทายาทได้เลย (เพราะธาตุมนุษย์กับนาคเข้ากันไม่ได้) ทั้งสองเศร้าโศกเสียใจเป็นอันมาก รวมไปถึงพระญาติทั้งสองฝ่าย
ซึ่งต่อมาความเศร้าโศรกนี้ทำให้เจ้าหญิงนาครินทรานีล้มป่วยลง ทำให้ร่างกายของนางกลับกลายร่างเป็นนาคตามเดิม ข่าวนี้แพร่สะพัดไปทั่วกรุงรัตพานคร แม้ต่อมาพระนางจะร่ายมนต์กลับมาเป็นมนุษย์อีกครั้งก็ตาม เมื่อทุกคนทราบความจริงว่านาครินทรานีเป็นนาค ประชาชนชาวรัตพานครและพระเจ้าอือลือราชาไม่พอใจอย่างมาก จึงได้แจ้งให้พระยานาคราชมารับลูกสาว พร้อมขับไล่นางนาครินทรานีกลับคืนสู่เมืองบาดาลโดยไม่ใยดี แม้กระทั้งการจะไปส่งด้วยน้ำใจยังไม่มี ต่างกันกับครั้งที่นางมาในพิธีอภิเษกสมรส พระยานาคราชโกรธแค้นกับการกระทำของเมืองรัตพานครที่ได้กระทำต่อลูกสาวของตนมาก แต่ด้วยความรักที่มีต่อพระธิดาของตน จึงมารับพระธิดากลับโดยดี
แต่ก่อนกลับสู่เมืองบาดาล พระพระยานาคราชได้ขอเครื่องราชกุฎภัณฑ์ที่เป็นเครื่องประดับยศ และสมบัติที่มอบให้พระธิดาเมื่อครั้งแต่งงานคืน แต่พระเจ้าอือลือราชากลับไม่สามารถคืนได้ แถมยังนำสมบัติของพระธิดาไปแปรสภาพเป็นอย่างอื่นแล้ว พระยานาคราชทราบก็ยิ่งกริ้วโกรธเป็นเท่าทวีคูณ แค่เรื่องธิดาของตนถูกขับไสไล่ส่งก็เจ็บใจมากพอแล้ว ยังขอรับเครื่องราชกุฎภัณฑ์ของตนกลับเมืองบาดาลไม่ได้อีก พระยานาคราชแห่งบาดาลขอเปิดศึกทำสงคราม พระองค์ประกาศว่าจะกลับมาพร้อมกับไพร่พลแห่งเมืองบาดาล เพื่อถล่มเมืองรัตพานครให้สิ้นซาก
ในคืนวันเดียวกันนั้นไพร่พลแห่งพระยานาคราช ได้ยกมาถล่มเมืองรัตพานครจนราบคาบเป็นหน้ากลอง พื้นดินที่เคยเป็นเมืองรัตพานครในอดีตกลายเป็นซากปรักหักพัง นครล่มสลาย ทรัพย์สินของเมืองสูญหายไปกับสายน้ำ แผ่นดินที่เคยเป็นเมืองพังทลายกลายเป็นแอ่งขนาดใหญ่ ผู้คนแห่งเมืองล้มตายเพราะความโกรธแค้นของพระยานาคราช ที่มีต่อชาวรัตพานครที่ได้ทำกับพระธิดาของตน
เนื่องจากนางนาครินทรานีไม่ทราบว่าพระบิดาจะมาถล่มเมืองรัตพานคร แต่พอทราบภายหลังก็ขึ้นมาตามหาเจ้าชายฟ้าฮุ่งหรือฟ้ารุ่ง นางออกตามหาเจ้าชายฟ้าฮุ่งทั่วบึงของหลง ถึงแม่น้ำสงครามแต่ก็หาไม่พบ ในที่สุดนางจึงได้กลับเมืองบาดาล ตำนานเมืองรัตพานครที่ถูกถล่มทำลายโดยพญานาคได้กลายเป็นบึงของหลง ต่อมาเป็น “บึงโขงหลง”
พื้นดินอันเป็นที่ตั้งของรัตพานครนั้นถูกไพร่พลพญานาคเข้าทำลาย กลายเป็นเวิ้งน้ำ ไม่เหลือสิ่งใดๆ หากแต่ในอดีตยังมีวัดที่พระยานาคได้ละเว้นไว้อยู่ในรัตพานคร เหลือไว้เป็นที่สักการะของผู้คนที่จะมาพบเห็นในกาลต่อไป ซึ่งในกาลต่อมาวัดเหล่านั้นได้เสื่อมสภาพลง กลายเป็นเกาะและป่าขนาดเล็กที่มิได้จม หรือถูกทำลายให้กลายเป็นพื้นน้ำ วัดเหล่านั้นจึงปรากฏเป็นชื่อดอน หรือเกาะต่างๆ ในบึงโขงหลงในปัจจุบันดังนี้ วัดแก้วฟ้า หรือวัดดอนแก้ว ปรากฏเป็นดอนแก้วในปัจจุบัน วัดโพธิ์สัตว์หรือวัดดอนโพธิ์ มาเป็นดอนโพธิ์ และวัดแดนสวรรค์ กลายเป็นดอนสวรรค์ ส่วนราชาอือลือ ถูกพระยานาคสาปให้ต้องอยู่เป็นผู้เฝ้าดูแลสถิตย์ ณ บึงโขงหลง อยู่จากนั้นสืบมา ยาวนาน ตราบจนกว่าจะมีเมืองเกิดใหม่ขึ้นมา คำสาปจึงจะถูกลบล้าง และในปัจจุบันเกิด จังหวัดบึงกาฬ (เสมือนบังเกิดเมืองใหม่ขึ้นแล้ว)
ในปัจจุบันสถานที่แห่งนี้เป็นที่ทำการเขตห้ามล่าสัตว์ป่าบึงโขงหลง และสิ่งหนึ่งที่มีชื่อปรากฏตามตำนานในปัจจุบันคือ เส้นทางที่พระธิดานาครินทรานีตามหาเจ้าชายฟ้าฮุ่งในเมืองรัตพานครไม่เจอ คือเส้นทางจากบึงโขงหลงต่อไปยังแม่น้ำสงคราม เส้นทางดังกล่าว กลายเป็นน้ำเมาที่เชื่อมต่อบึงโขงหลง และน้ำสงคราม ส่วนคำว่าน้ำเมาหรือห้วยน้ำเมานั้น ได้มาจากความลุ่มหลงในรักของพระธิดาพระยานาคที่มีต่อเจ้าชายฟ้าฮุ่ง ผู้ซึ่งอยู่ในอาการที่เรียกว่ามัวเมาในความรัก จึงเป็นเส้นทางแม่น้ำที่เรียกว่าน้ำเมาหมายเหตุ
บึงโขงหลงเป็นแหล่งน้ำขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง ตั้งอยู่ อำเภอบึงโขงหลง จังหวัดบึงกาฬ เป็นบึงที่เกิดตามธรรมชาติ มีพื้นที่ประมาณ ๑๑ ตารางกิโลเมตร ปัจจุบันประชาชนรอบพื้นที่บึงโขงหลงได้ใช้แหล่งน้ำแห่งนี้ ประกอบอาชีพด้านประมง กสิกรรม และเกษตรกรรม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น