ในเรื่อง ดาบพิฆาตอสูร มีอสูรข้างขึ้นที่มีลักษณะคล้ายปิศาจเกอิชา ที่สังหารผู้คนด้วยผ้าโอบิ หรือ ผ้าที่เกอิชาสวมใส่ รวมทั้งยังมีภูติผีปิศาจ ที่มีลักษณะแอบแฝงสิงสู่ ที่มีความร้ายกาจด้วยเช่นกัน มาดูกันว่า มีอสูรกี่ชนิดที่เรื่องดาบพิฆาตอสูร หยิบยืมนำมาใช้เป็นต้นแบบให้สร้างอสูรข้างขึ้นตนนี้กัน
ดาคิ-กิวทาโร่
ดาคิในเรื่องดาบพิฆาตอสูรเป็นปิศาจที่มีความร้ายกาจ แฝงตัวอยู่ในสังคมที่เร้นลับของญี่ปุ่นโบราณ คอยมองหา และจับกินหญิงบริการที่ต้องการปลีกตัวออกจากอาชีพเป็นเหยื่อ และกลุ่มคนที่ต้องการไถ่ถอนตัวเองออกจากการเป็นโออิรัน อสูรตัวนี้จะใช้ชุดกิโมโนที่สามารถจับคนมากักตุนเป็นอาหาร และจับกินได้ทุกเมื่อที่ต้องการ ตามตำนานมีความคล้ายคลึงกับ โคโซเดะโนะเทะ มากที่สุด
ดาคิ/โคโซเดะโนะเทะ,ตันโมะเม็ง
โคโซเดะโนะเทะ (Kosode no te) ภูตผีเสื้อผ้าทวงหนี้ วิญญาณไร้ความสงบแห่งประเทศญี่ปุ่น
โคโซเดะโนะเทะ สามารถเกิดขึ้นมาได้จากหลายสาเหตุ แต่.. ส่วนใหญ่เดิมทีมันเป็นชุดกิโมโนของหญิงโสเภณีที่เสียชีวิตหลังจากที่พยายามทำงานหนักมานานหลายปี เก็บหอมรอมริบเพื่อที่จะได้ไถ่ถอนตัวเองให้เป็นอิสระ แต่ดูเหมือนว่าพวกเธอจะทำไม่สำเร็จ และเมื่อพวกเธอเสียชีวิต ส่วนใหญ่แล้วหญิงโสเภณีจะบริจาคเสื้อผ้าให้กับวัดเพื่อแลกกับการจัดงานศพและสวดมนต์
แต่หากพวกเธอเสียชีวิตโดยที่ยังมีลูกค้าที่เป็นหนี้กับเธอ วิญญาณที่ไม่สงบนั้นอาจทำให้เสื้อผ้าเก่ากลับมาชีวิตอีกครั้ง เกิดปิศาจในการแก้แค้นอย่างแรงกล้าขึ้นมา วิญญาณพยาบาทจะออกไปจากวัดเพื่อหลอกหลอนให้พวกลูกหนี้หวาดกลัวจนต้องยอมจ่ายหนี้ของตัวเอง
อีกกรณีหนึ่งที่ทำให้โคโซเดะโนะเทะถือกำเนิดขึ้นมา คือ การขายชุดกิโมโนของผู้เสียชีวิตเป็นเงินสดแทนที่จะทำการบริจาคให้กับวัด หากวิญญาณของเจ้าของชุดไม่สามารถเดินทางไปยังโลกหน้าได้อย่างเหมาะสม ก็อาจจะหวนกลับคืนมาในฐานะของโคโซเดะโนะเทะเพื่อหลอกหลอนผู้คนที่ครอบครองชุดกิโมโนเดิมของตนเอง...
ปิศาจผ้า (ตันโมะเม็ง)
เป็นปิศาจผ้าฝ้ายสีขาวผืนยาว มีตาและปากอยู่บนนั้น อาศัยอยุู่บนภูเขาพอตกกลางคืนก็จะกระพือปีกลงมาคอยรัดคนที่เดินผ่านไปมา ปิศาจผ้านี้ถึงจะมีรุปร่างเป็นผ้า แต่เชื่อกันว่าไม่มีของมีคมชนิดใดที่สามารถตัดให้ขาดได้ นอกจากฟันที่ย้อมเป็นสีดำของเจ้าสาวในพิธีแต่งงาน
โคโซเดะโนะเทะ นั้นมีความคล้ายคลึงกับปิศาจเกอิชาอย่างดากิในดาบพิฆาตอสูรเป็นอย่างมาก ในความที่กิโมโนมีปิศาจสิงสู่อยู่ สามารถคร่าชีวิตคนได้ และพื้นเพการกำเนิดก็ซ่อนอยู่ในตัวเกอิชา หรือหญิงโสเภณี ที่ต้องการจะเป็นอิสระจากอาชีพ แต่ก็มักจะตายไปในที่สุด ส่วนปิศาจผ้าที่มีความเหนียวยืดหยุ่นนั้นเหมือนกับ อสูรตัวแยกอีกตัวและอาวุธของดาคิ ที่มีความเป็นผ้าและไม่สามารถจะตัดให้ขาดได้ง่ายๆอย่าง ตันโมะเม็ง
กิวทาโร่/ฟุตาคุจิโอนะ (FUTAKUCHI ONNA)
กิวทาโร่นั้นไม่ปรากฎแน่ชัดว่าเป็นอสูรตนใด แต่มีลักษณะคล้ายปรสิตที่สิงสู่ในร่างกายคน มีอสูรชนิดหนึ่งที่มีลักษณะสิงสู่อยู่ในร่างหญิงสาว เป็นผีกาฝากที่มักเกิดขึ้นกับผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว ภายนอกของมันเป็นผู้หญิงธรรมดาทั่วไป แต่หากเปิดเส้นผมที่บดบังเอาไว้ด้านหลังศีรษะออกจะเผยให้เห็นปากกว้างที่เต็มไปด้วยฟัน ริมฝีปากกว้างที่สามารถใช้เส้นผมที่ยาวรวมกันเข้าเป็นเกลียวเพื่อหยิบจับเอาสารพัดอาหารที่หาได้มากินอย่างเอร็ดอร่อย ความที่อสูรแบบกิวทาโร่ไม่ปรากฎเด่นชัดนั้นอาจเป็นไปได้ว่า ในโลกที่ผู้หญิงทำงานโสเภณีก็มักจะมีผู้ชายคอยปกป้อง หรือซ่อนตัวอยู่เบื้องหลัง คอยอาศัยผู้หญิงหากิน คนคนนี้จะปรากฎตัวขึ้นมาก็ต่อเมื่อคนที่ตนอาศัยเป็นเครื่องมือได้รับความเดือดร้อน ส่วนใหญ่มักมีรูปลักษณ์ที่ผอมแห้ง ผมยาวรกรุงรัง แต่ดูน่ากลัวอย่างกิวทาโรในเรื่องนี้
ตำนานฟุตาคุจิโอนะ
ในหมู่บ้านชนบทเล็กๆแห่งหนึ่งของฟุกุชิมะ มีชายขี้เหนียวคนหนึ่งที่คิดว่าการจ่ายค่าอาหารเพื่อเลี้ยงดูครอบครัวเป็นเรื่องไร้สาระ ทำให้เขาครองตัวเป็นโสดมาอย่างเนิ่นนาน จนกระทั่งวันหนึ่งเขาได้พบกับหญิงสาวที่ไม่ทานอะไรเลย แถมยังขยันทำงานทำให้เขาถูกอกถูกใจเป็นอย่างมากจนพาเธอไปเป็นภรรยาในทันที อย่างไรก็ตามอาหารต่างๆในบ้านกลับลดลงเป็นอย่างมาก จนทำให้เขาคิดไม่ตกว่ามันเกิดขึ้นจากสาเหตุใด ทั้งที่ไม่เคยเห็นภรรยาทานอาหารเลยสักครั้ง
วันหนึ่งเขาแอบหยุดงาน แล้วมาแอบดูภรรยาของตัวเอง จนได้พบกับความจริงที่น่าตกใจเป็นอย่างมากเมื่อภรรยามัดผมของตัวเอง เผยให้เห็นปากขนาดใหญ่อยู่ด้านหลังของศีรษะและฟันที่น่ากลัว เส้นผมของเธอเคลื่อนไหวได้คล้ายกับหนวดและเริ่มหยิบอาหารเข้าปาก พร้อมกับเสียงแหบพร่า สบถถ้อยคำหยาบคายด้วยความยินดีอย่างไม่ขาดปาก
เมื่อได้พบเห็นสิ่งที่แสนน่ากลัว เขาตัดสินใจจะหย่าร้างให้รวดเร็วที่สุด แต่ภรรยาก็รู้ทันแผนเสียก่อน เธอจับเขาขังเอาไว้ในถังอาบน้ำและพาเขาขึ้นไปบนภูเขา อย่างไรก็ตาม เขาสามารถหนีรอดออกมาได้สำเร็จและซ่อนตัวอยู่ในพุ่มดอกลิลลี่ที่มีกลิ่นหอมเป็นอย่างมากที่ช่วยพรางกลิ่นของเขาเอาไว้จนฟุตาคุจิโอนะหาไม่พบ
อีกตำนานหนึ่งที่น่าสนใจเกี่ยวกับฟุตาคุจิโอนะ เล่าถึงเรื่องราวของแม่เลี้ยงใจร้ายที่แสนลำเอียง เธอมักที่จะให้อาหารมากมายอย่างเหลือเฟือแก่ลูกของตัวเอง ในขณะที่มอบอาหารเพียงเล็กน้อยให้กับลูกเลี้ยงที่เป็นลูกติดของสามี จนกระทั่งลูกเลี้ยงค่อยๆป่วยตายอย่างทุกข์ทรมานไปในที่สุด
49 วันต่อมา ลูกของเธอมีอาการปวดหัวอย่างหนัก ในขณะที่หลังศีรษะเองก็เปิดออก เผยให้เห็นปาก ริมฝีปาก ฟันและลิ้น ปากที่น่ากลัวนี้กรีดร้องอย่างเจ็บปวดด้วยเสียงที่ฟังดูเหมือนกับลูกเลี้ยงที่เสียชีวิตไปแล้ว ยิ่งร้องมากเท่าไหร่ ร่างกายของเธอก็ยิ่งอ่อนแอลงเท่านั้น ทำให้ผู้เป็นแม่ต้องทำการป้อนอาหารที่ปากของลูกสาวทั้งคู่เพื่อช่วยลดความทุกข์ทรมานจากความหิวโหยให้น้อยลง...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น