ที่มาดากัสการ์ มีหินทรงประหลาด มันเป็นหินปูนที่มีปลายแหลม และปลายที่แหลมคมนั้นถ้าปีนโดยไม่ระมัดระวัง บาดเจ็บได้แน่นอน ดูเผินๆสถานที่แบบนี้ไม่น่ามีสิ่งใดมาอาศัยอยู่ได้ แต่ที่นี่มีลิงชนิดหนึ่งอาศัยอยู่ นั่นคือ Sifaka มันเป็นสัตว์ในตระกูล ลีเมอร์
โดยสถานที่แห่งนี้มีชื่อว่า Tsingy (ซิงงี) ตั้งอยู่บนที่ราบสูงอังคารานาทางเหนือของเกาะมาดากัสการ์ คำว่า ซิงงี (tsingy) เป็นภาษามาลากาซี แปลว่า เดินเขย่งเท้า เป็นคำที่เลียนแบบเสียงที่เกิดจากการเคาะหินซึ่งคล้ายกับเสียงระฆังร้าว ด้วยภูมิประเทศแบบหินปูน ที่เกิดจากการกัดเซาะของพายุฝนที่เกิดต่อเนื่องหลายพันปี ทำให้ส่วนบนของหินปูนที่อ่อนถูกกัดเซาะจนเป็นยอดแหลมสูง เกิดเป็นหน้าผาสูงกว่า 180 เมตร มียอดใบมีดแหลม บางแห่งมีขนาดกว่า 30 เมตร และนอกจากเขาหินปูนที่แถบนี้ยังมีต้นมะเดื่อ และปาล์มขึ้นอยู่ บางแห่งยังมีน้ำกัดเซาะจนเป็นโพรงลึก ขนาดเป็นถ้ำได้ มีแหล่งน้ำด้วย สัตว์ที่อาศัยอยู่ที่นี่ได้แก่ ซิฟากา และพังพอนหางปล้อง ตัวฟอสซาและนกเฉพาะถิ่น และพื้นที่นี้ยังได้รับการจัดให้เป็นมรดกโลกโดยองค์การยูเนสโกในปี 1990 เนื่องจากมีลักษณะทางภูมิศาสตร์ที่สวยงามน่าทึ่ง มีป่าชายเลนและสัตว์ท้องถิ่นที่หาได้ยาก
ตำนานท้องถิ่นของที่นี่
ครั้งหนึ่งมีสัตว์พวกนึงมีขนขาวพิเศษที่แวววาว ที่มันมีขนสีสวยงดงามขนาดนี้ เล่ากันว่าเป็นของขวัญที่ได้มาจาก เทพแห่งจันทรา เมื่อสีขนพวก Sifaka ต้องแสงจันทร์มันจะเปล่งประกายสวยงาม พวกมันรู้สึกภาคภูมิใจในความสง่างามนั้น แต่ในขณะเดียวกัน "ขนเรืองแสง" ของพวกมันกลับเป็นที่สังเกตุได้ง่าย และกลายเป็นว่ามันกลายเป็นผู้ถูกล่าที่ง่ายที่สุด
ณ.ที่นั้นมีเจ้า Fossa จอมเจ้าเล่ห์อยู่ มันเป็นแมวนักล่าที่เป็นศัตรูกับพวก ซิฟาก้า ด้วยความที่พวกมันโดดเด่น ไม่นานนักเหล่าลิงก็ถูกกำจัดทิ้งอย่างน่าใจหาย ส่วนเจ้าพวกที่เหลือจึงหาหนทางเพื่อจะอยู่รอด มันพยายามสร้างที่หลบภัยในป่าหิน แต่กระนั้นก็ยังถูกไล่ล่า จนในที่สุดมันก็ไปขอความช่วยเหลือจากเทพแห่งจันทราที่พึ่งสุดท้าย ด้วยความสงสาร เทพก็ทำการเสกป่าหินธรรมดาให้สูงขึ้นจนเป็นยอดแหลมคม ดูเหมือนเสาเข็มยักษ์ หินพวกนี้มีความคมมาก หากปีนป่ายไม่ระวังอาจถูกบาด และพลัดตกลงมาตายได้ง่ายๆ ที่นี่จึงกลายเป็นที่ที่อยู่อาศัยได้ยาก แต่ก็ปลอดภัยจากพวกนักล่า
มาวันหนึ่งพวก ฟอซซา ออกมาอาละวาดอีกเช่นเคย แต่ครั้งนี้พวก ซิฟาก้ากลับปีนหนีขึ้นไปบนยอดแหลมของเสาหินได้อย่างง่ายดาย ฟอซซาก็ตามไปแต่มันกลับปีนขึ้นไปไม่ไหว ล่วงตกลงมา บางตัวถูกหินแหลมบาด มันล้มตัวนอนด้วยความเจ็บปวด ไม่ช้าไม่นาน พวกฟอซซาก็ถอดใจหนีไป
เหล่่าซิฟากากระโดดโลดเต้น ดีใจ ปีนป่ายเสาหินพวกนั้นแล้วจากไป
Tsingy นั้นเป็นพื้นที่ห่างไกลความเจริญ ซึ่งไม่มีนักท่องเที่ยวเข้ามาเดินป่าเลยจนกระทั่งในปี ค.ศ. 1998 พื้นที่ทางใต้ซึ่งมีเนื้อที่ประมาณ 723 ตารางกิโลเมตรได้รับการประกาศอย่างเป็นทางการให้เป็นอุทยานแห่งชาติ ส่วนพื้นที่ทางเหนือเป็นเขตป่าสงวน ดังนั้นนักท่องเที่ยวจึงไม่ได้รับอนุญาตให้เดินทางเข้ามาตรงพื้นที่ในส่วนนี้ อุทยานแห่งนี้มีความสมบูรณ์ของธรรมชาติและผืนป่าเป็นอย่างมาก และมีการอนุรักษ์หินผาแคนยอน ช่องแคบของหุบเขา มีป่าที่ไม่เคยถูกรุกล้ำ ทะเลสาบและต้นโกงกางที่ขึ้นอยู่ในบึง อีกทั้งสัตว์ป่าท้องถิ่นยังมีให้พบเห็นมากมายอีกด้วย
แม้ว่าจะมีพื้นที่บางส่วนที่ห้ามเข้าแต่อุทยานแห่งชาติของมาดากัสการ์แห่งนี้ก็ยังมีโปรแกรมทัวร์ของนักท่องเที่ยวที่ชอบผจญภัยอยู่ดี ที่นี่เหมาะกับนักท่องเที่ยวที่ชอบเดินป่าทึบ ชมธรรมชาติที่มาดากัสการ์ ดินแดนแห่งป่าเขาและสัตว์ป่า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น